آقای اوباما ! تو رئیس جمهور آمریکا نیستی!

حسین قدیانی 

اسرائیل، آمریکا دارد. آمریکا، شیطان بزرگ است، شیطان بزرگ، کاخ سفید دارد. کاخ سفید، گاز فلفل و باتوم و ابوغریب و گوآنتانامو و کودتا و جنگ و غارت و بمب هسته ای و البته اتاق بیضی دارد. اتاق بیضی، میز مستطیل دارد. میز اما گزینه های زیادی رویش دارد که البته هیچ کدامش «نظامی» نیست!! یعنی گزینه هست، اما نظامی نیست!! خدا رحمت کند گزینه نظامی را. خدا بیافزاید بر درجات نظامی. «نظامی»، جمال الدین ابومحمد الیاس بن یوسف بن زکی بود که شاعر و داستان سرای ایرانی بود! گزینه نظامی، اتفاقاً روی میز ما ست! «مولانا» رقص سماعش مال قونیه است، اما شمس تبریزی اش مال ماست! اصلش مال ماست. اردوغان، دل خوش کرده به شب شعر!! و خیال می کند منظور از «الله اکبر» ملت های منطقه، آتاتورک بی خداست!! اردوغان، هم برای «حسین» اشک می ریزد و هم برای «یزید» فرش قرمز پهن می کند!! اما «آیات القرمزی» به خامنه ای می گوید «امام خامنه ای». بیداری اسلامی، ریشه در «صنعت توریسم» ندارد. «آنتالیا» ام القرای اخوان المسلمین نیست! راشد الغنوشی لباس دارد. لخت نیست! دانشمندان هسته ای اردوغان، خار چشم نظام سلطه نیستند، البته اگر وجود خارجی داشته باشند!! «نی» مال ماست. «بشنو از نی» به زبان ماست. «حکایت» مال ماست. «شکایت» حق ماست. بان کی مون هر روز هنگام ورود به سازمان ملل باید «سعدی» بخواند. «مصطفی احمدی روشن» اعضای پیکر بنی آدم 99 درصد در جنبش تسخیر وال استریت است. در روزگاری که کسی بچه های مکتب لیبرالیسم را نمی شناسد، «آرمیتا» و «علیرضا» جهانی شده اند. از این پس، ما شهید نمی دهیم الا اینکه شهیدمان را جهانی کنیم و کاخ سفید را روانی کنیم. روی میز کار اوباما، جاخودکاری هست، چراغ مطالعه هست، بوگیر هست، کاغذ A4 هست، جاچسبی هست، ماژیک هست، خط کش هست، از این خودکارهایی که با هر دکمه، یک رنگ می نویسند، هست، گیره و سوزن ته گرد و نوک ذخیره برای مداد اتود هست، پاک کن هم هست، اما «گزینه نظامی» نیست!! این دفعه میکروفن ها روشن شوند، اوباما و سارکوزی، فحش خواهر مادر می دهند به اسرائیل!! ما در سرمای زیر صفر، با خطبه های گرم «آقا»ی مان، گرم گرم می شویم، اما مردم اروپا در سرمای زیر صفر، ببین اگر نفت ایران نباشد، چند نفر می خواهند کشته دهند؟!! آقای اروپا! رحم کن به ملتت. روی میز کار اوباما، گزینه نظامی یعنی دروغ! و روی میز کار اروپا، گزینه تحریم یعنی حرف مفت! ما در نماز جمعه سال جهاد اقتصادی، در ساعات دشمن شکن «و ذروالبیع» که کار اقتصادی مان تعطیل است، هنوز «فانتشروا فی الارض» نشده، با جمله های خطبه ها، قیمت نفت را بالا می بریم!! نبض اقتصاد منطقه در تریبون نماز جمعه ما می تپد. آری! موضع ما همچنان موضع نماز جمعه است. برعکس میز کار شلوغ پلوغ اوباما، روی میز کار ملت ما فقط یک گزینه است: «خونی که در رگ ماست، هدیه به رهبر ماست». ما اراده کنیم، تنگه هرمز را از این هم تنگ تر می کنیم! و دنیا را از «بیداری اسلامی» هم قشنگ تر! جمهوری اسلامی، ابرقدرت معنوی دنیای معاصر است. «آقا»ی ما افتخار نمی دهد اسم سارکوزی را ببرد!! روزولت و دوگل و ترومن و حتی کارتر و نیکسون و چرچیل و ژیسکاردستن و تاچر کجا؟! و هیلاری کلینتون و تونی بلر و برلوسکونی و سارکوزی و اوباما و نتانیاهو کجا؟! گند زده اند این دسته دوم به ابرقدرتی نظام سلطه!! آبرو باقی نگذاشته اند برای شیطان. البته همه اینها تقصیر انقلاب اسلامی است!! و الا سگ زرد در هر دوره ای، و با هر حال و روزی، برادر شغال است!! رهبر ما وقتی درباره «همه گزینه ها روی میز است»، صحبت می کند، با یک لحن حرف می زند، اما وقتی درباره آل خلیفه سخن می گوید، لحن شان را عوض می کند؛ «ما اگر بخواهیم در بحرین دخالت کنیم، اتفاق دیگری می افتد». یک جمله مختصر و مفید و آرام و بی نگاه و با تن صدای پایین اما در عین حال کوبنده! عاقل باش آل خلیفه! عاقل باش اوباما! مهم ترین گزینه روی میز کار اوباما، «گزینه تقلب» است. اوباما منتخب مردم آمریکا نیست! 99 درصد مردم آمریکا نظام سلطه را نمی خواهند. مؤسسات نظرسنجی در خود آمریکا بارها و بارها اعتراف کرده اند که اکثریت قاطع مردم آمریکا با جنگ و ترور مخالف اند، اما چرا نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا همچنان بر طبل جنگ می کوبند؟! سؤال اساسی این است: اینها از مردم آمریکا می خواهند رأی بگیرند یا از کارتل های صهیونیستی؟!! در صندوق انتخابات، رأی مردم آمریکا ریخته می شود، اما از این صندوق، فقط رأی اسرائیلی ها خوانده می شود!
¤¤¤
آقای اوباما! تو رئیس جمهور آمریکا نیستی. رئیس آمریکایی ها نیستی. رئیس جمهور نظام سلطه ای. شماها از بس تقلب کرده اید، به زودی قیام می شود در آمریکا. بیشتر از این! گزینه «نه» به نظام سلطه، روی میز چادرنشینان آمریکاست که عکس شهید هسته ای ما دست شان است.