فرمول ضرب شست

 (یادداشت روز)
1- هنوز 48 ساعت از خطبه های متین امام خامنه ای در نمازجمعه تهران نگذشته بود که نخست وزیر رژیم صهیونیستی، اعضای کابینه را فراخواند و با اشاره به این بیانات کلیدی از آنها خواست دیگر درباره تهدید نظامی علیه ایران سخنی نگویند؛ کمی محترمانه تر از این عبارت که «خفه خون بگیرید»! ایهود باراک وزیر دفاع و موشه یعالون معاون نخست وزیر، پنج شنبه گذشته در کنفرانس امنیتی هرتزلیا ادعا کرده بودند اسرائیل توان حمله به تأسیسات اتمی ایران را دارد. واکنش نتانیاهو پس از شنیدن بیانات ولی امر مسلمین جالب بود. «آقا» روز جمعه با رد ادعای دخالت ایران در حوادث بحرین، تصریح کردند «ما آنجایی که دخالت کنیم صریح می گوییم. ما در قضایای ضدیت با اسرائیل دخالت کردیم؛ نتیجه اش هم پیروزی جنگ 33 روزه و پیروزی جنگ 22 روزه بود. بعد از این هم هر جا هر ملتی با رژیم صهیونیستی مقابله کند، ما پشت سرش هستیم و کمکش می کنیم و هیچ ابایی هم از گفتن این حرف نداریم...». اثر ضرب شست و سیلی آبداری که به اعتبار این کلمات در گوش سران اسرائیل نواخته شد، بسیار بیشتر از سیلی هایی بود که با انهدام غیرمترقبه دو ناوچه ساعر 5 و حدود 90 تانک اسطوره ای مرکاوا در جنگ 33 روزه به گوش صهیونیست ها نواخته شد. حالا آویوکوخاوی رئیس اطلاعات ارتش اسرائیل می گوید 200 هزار موشک دوربرد و کوتاه برد، عمق تل آویو و هر جای دیگر اسرائیل را نشانه رفته اند.
نتانیاهو که خود در زیاده گویی کم از باراک و یعالون ندارد، نتوانست در برابر ضرب شست امام خامنه ای چیزی بگوید. در برابر حرف حق و ماجرایی که در انظار میلیاردها انسان کنجکاو واقع شده، چه بگوید؟! او فقط توانست به اعضای دولت خویش نهیب بزند «اصلا در مورد تهدید علیه ایران چیزی نگویید. این گونه سخنان چیزی جز زیان ندارد و موجب می شود اسرائیل در خط مقدم رویارویی با حکومت اسلامی ایران قرار گیرد و تلاش برای تحریم را با مشکل مواجه سازد. شما سخنان برخی رهبران منطقه را شنیدید که هیچ چیز مانع آنها نیست و به سادگی همسایگان (!؟) خود را تهدید به قتل عام می کنند. در روزهای اخیر درک کرده ایم که در چه محیطی زندگی می کنیم. سخنان رهبر ایران را درباره نابودی اسرائیل شنیدید». همین روزها اگر واشنگتن پست خبر می دهد «مقامات آمریکا به اسرائیل گوشزد کرده اند درگیری نظامی باعث تقویت و قدرتمندتر شدن ایران خواهد شد»، هاآرتص نیز بعد از گرفتن پیام ولی امر مسلمین نوشته است «جنگ 2006 با حزب الله لبنان، مصیبت بارترین جنگ برای اسرائیل بود. بر همین اساس اسرائیل باید پیش از هر اقدامی، خاطره جنگ لبنان را در ذهن مرور کند. اسرائیل در جنگ 33 روزه و 22 روزه، بیشتر از آنچه به دست آورد، از دست داد». ظاهرا ماجرا این است که رسانه های غرب کوشیدند تصویر و پیام نمازجمعه باشکوه تهران را سانسور کنند. اما آنها که باید می دیدند و می شنیدند، تمام پیام را گرفتند؛ چه آنجا که امام المسلمین با ظرافت تمام از کلمات صریح و صادقانه و حکیمانه، پتکی بر سر تهدیدکنندگان ساخت و چه آنجا که دریای مواج جمعیت از دانشگاه تهران تا وسعت بلوار کشاورز و خیابان طالقانی (بعد از تقاطع خیابان ولی عصر«عج») با فریاد تکبیر به خروش آمد. سرمای استخوان سوز و این همه جمعیت پاکباخته و مشتاق؟! آنها که باید پیام را گرفتند، اگرچه بسیاری از ناگفته ها ماند برای وقتش. «ولسنا نرعد حتی نوقع ولا نسیل حتی نمطر».
2- مقتدای انقلاب فرمودند «مهم ترین نقطه قوت ما در این 32 سال، عبارت است از غلبه بر چالش ها... یکی دیگر از نقاط قوت ما، بنیه قوی و ساخت محکم کشور و نظام ما در مواجهه با دشمنی هاست. ما در مقابل دشمنی ها مضطرب نمی شویم، نگران نمی شویم... تهدید به جنگ به ضرر آمریکاست؛ خود جنگ 10 برابر به ضرر آمریکاست». این غلبه بر چالش ها که دشمنان نیز هر روز بر آن شهادت می دهند، و شجاعت و طمأنینه و صلابت در برابر مستکبران از کجا آمد؟ پیتر جنکینز نماینده سابق انگلیس در آژانس (2006-2001) چند روز پیش به روزنامه تلگراف گفته است «9 سال پیش که اولین بار با دیپلمات های ایرانی مذاکره کردم، کاملا موافق محروم کردن ایران از هرگونه ظرفیت غنی سازی بودم ولی اینک مسائل را به گونه دیگری می بینم زیرا برخلاف سال 2003 خیلی چیزها تغییر کرده و غرب درباره اینکه ایران نباید غنی سازی کند، تقریبا در دنیا منزوی شده است... همه شواهد نشان می دهد شخصیت ایرانی ها با جسارت و بی اعتنایی به تهدیدهای ما همخوانی دارد نه کوتاه آمدن در برابر فشار». خاستگاه این مقاومت پیروز کجاست؟ وعده الهی که «رعب و هراس را در دل های کافران می اندازم» (انفال-12 و آل عمران- 151) از متن کدام قانونمندی و کدام فرمول ها جوشید؟ اینکه خداوند می فرماید «بأسهم بینهم شدید تحسبهم جمیعا و قلوبهم شتّی. نزاع دشمنان میان خودشان شدید است. گمان می کنی یکی هستند درحالی که دل هایشان پراکنده است» (حشر- 4)، از کجا ناشی می شود و اردوگاه کفر و جبهه احزاب چگونه به آشفتگی میل می کند؟ «انا فتحنا لک فتحاً مبینا» هست، ناکامی و محرومیت از رحمت و حمایت الهی هم هست. نقطه ثقل اقتدار ما کجاست و پاشنه آشیل ما کجا می تواند باشد؟
3- «امت و امام» ما به شهادت این 32سال، نه از شیطان بزرگ و نه شیطان کوچک نمی هراسند. نه از تهدیدهای آمریکا می هراسند و نه فریب می خورند و تن به سازش می دهند. این شجاعت و بصیرت هم مستظهر به قانون تغییرناپذیر الهی است. «انما ذلکم الشیطان یخوّف اولیائه فلا تخافوهم و خافون ان کنتم مؤمنین. همانا شیطان منحصراً، دوستان و پیروان خود را می ترساند پس از آنان نهراسید و از خدا بترسید اگر که مؤمن هستید.» (آل عمران-175). باور داریم که «شیطان هیچ سلطه ای بر مؤمنان و اهل توکل به پروردگار ندارد. تسلط شیطان صرفاً بر کسانی است که پیروی او را می کنند.» (نحل- 99و 100). یقین آزموده مؤمنان است که «لله جنود السماوات و الارض» همه لشکریان آسمان و زمین، از آن خداست.» (فتح-7) یعنی که سپاه آمریکا و اسرائیل هم وقتی به عراق و لبنان یورش می برند، در خدمت خداوند هستند. اما همه این فرمول های قدرت، یک «کلید راهبردی» و یک نقطه «تمرکز و انطباق» دارد. کلید راهبردی، آیه29 سوره فتح است آنجا که ویژگی شاخص پیامبر خدا(ص) و پیروان او را «اشداء علی الکفار رحماء بینهم»- سخت گیر و نفوذناپذیر در برابر کفار، و مهربان و عطوف در میان خویش- تعریف می کند. نقطه تمرکز و انطباق فرمول های قدرت، وفاداری به میثاق حق، حسن ظن به وعده های خداوند و اطاعت از اولیای الهی است. خداوند بشارت «فتح مبین» را معطوف به بیعت رضوانی می داند که اهل ایمان در بحبوحه تهدید و محاصره با رسول خدا بستند و در مقابل، سکینه الهی و وعده پاداش پیروزی قریب الوقوع بر آنان نازل شد.
این مهندسی قدرت می تواند مهندسی معکوسی نیز داشته باشد که همان مهندسی ضعف و آشفتگی و شکست است. بنی اسرائیل از چنگال فرعون و هامان نجات یافتند و خود را قوم برگزیده خدا دانستند اما آن قدر «نقض پیمان» کردند و کلمات الهی را به میل خویش وارونه کردند و دور زدند که مورد «لعنت» قرار گرفتند؛ یعنی رابطه آنها با کانون قدرت برای همیشه قطع شد. دلهاشان را به امر خدا قساوت گرفت تا نتوانند به سوی پروردگار و قدرت و رحمت لایزال او بازگردند. «فبما نقضهم میثاقهم لعنّاهم و جعلنا قلوبهم قاسیه ًیحرّفون الکلم عن مواضعه» (مائده- 31). ما و نخبگان ما- و هیچ قوم دیگری- از شمول تبعات پیمان شکنی و بی وفایی مستثنا نیستیم، همچنان که از آثار وفاداری به میثاق. عجیب است. شاید تصور شود پیمان شکنی ادامه نفاق است اما آیه 77 سوره توبه تأکید می کند «به خاطر اینکه پیمان شکستند و آن را دروغ خواندند، خداوند نفاق را در دل های آنها قرار داد.» عظمت قصه برای ما معلوم است؟ برسر پیمان نماندن و نقض میثاق، آدمی را منافق می کند- مانند منافقین عجیب و غریبی که در روزگار امیرمؤمنان(ع) و در تاریخ 23ساله انقلاب ما پدیدار شدند- منافق اصالتاً کسی است که به خداوند بدگمان است. «و خداوند عذاب می کند منافقان و مشرکان را که سوءظن به پروردگار دارند. حوادث ناگواری را که برای مؤمنان انتظار می کشند، بر خود آنان نازل می شود و غضب و لعنت الهی نیز شامل آنهاست» (فتح- 6). نتیجه این می شود که انسان و گروه بدگمان به خدا، به شیاطین و مستکبران پناه می برد، فریب لبخند دشمن را می خورد و در برابر ارعاب ها، کم می آورد. «و ای پیامبر پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر اینکه هرگاه او طرحی ریخت، شیطان القائاتی کرد سپس خداوند آیات خود را محکم ساخت تا القائات شیطان را مایه فتنه و گمراهی کسانی قرار دهد که قلبهایشان بیمار و دچار قساوت است». (حج- آیات35و 25)
4- وعده نصرت الهی حق است اما فقط برای آنها که «قالوا ربّنا الله ثم استقاموا». مؤمنان و مجاهدانی که پشت به میثاق و بیعت الهی کردند، تمام سرمایه سالها مجاهدت و جانبازی و شکنجه و زندان را یک شبه به آتش کشیدند. قرآن حکیم تصریح می کند کار اینان عین حماقت است. «دست خداوند بالاتر از دست دشمنان است. پس هرکس پیمان بشکند، به زیان خود پیمان شکسته و هر که به عهد خود با پروردگار وفا کند، پاداش بزرگی به او داده خواهد شد.» (فتح-01) و نیز «و لا تکونوا کالتی نقضت غزلها من بعده قوه » انکاثا... و مانند آن زن عرب- که به حمقاء معروف شد- نباشید که رشته خود را بعد از تابیدن و محکم کردن، وا می تابید و می گشود... سوگندها و پیمان های خود را وسیله خیانت و فساد قرار می دهید به خاطر اینکه گروهی جمعیت شان بیشتر از جمعیت شماست... چنین نکنید که در این صورت قدم شما بعد از ثبات می لغزد و (طعم تلخ) بدی را می چشید... و همانا صابران را بهتر از آنچه می کردند پاداش می دهیم. هرکس از زن و مرد، عمل صالح انجام دهد و مؤمن باشد، همانا او را به حیات طیبه زنده می داریم و پاداش آنان را بهتر از آنچه می کردند، می دهیم» (آیات29 تا 79 سوره نحل).
5- ملت و نخبگان ما می توانند به فضیلت «برادری» پیامبر اعظم(ص) برسند. پیامبر فرمود «دوست دارم برادرانمان را ببینیم.» اصحاب پرسیدند آیا ما برادران تو نیستیم؟ و پاسخ شنیدند «شما اصحاب من هستید اما برادران ما کسانی هستند که هنوز نیامده اند.» در تفاسیر قرآن- از جمله تفسیر نمونه- و ذیل آیه شریفه «محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم»، به گفت وگوی مشابه پیامبر(ص) با اصحاب اشاره شده و اینکه پیامبر درباره «برادران» خویش فرمود «آنها بعد از من می آیند و مرا نمی بینند. برای هر کس از آنان اجر 05نفر از شماست چراکه شما در شرایطی هستید و یارانی دارید که در کار خیر یاریتان می کنند.» شرط اخوت با پیامبراعظم(ص)، نفوذ ناپذیری و سخت گیری در برابر کفار و مهربانی در میان مؤمنان است. آیا سیاستمداران و اصحاب خطابه و رسانه و احزاب ما چنان که باید به این راهبرد پایبند بوده اند؟ امام صادق علیه السلام می فرماید «مسلمان برادر مسلمان است؛ بر او ستم نمی کند و او را خوار نمی سازد و به او خیانت نمی کند. و سزاوار است بر مسلمانان سخت کوشی در پیوند با یکدیگر و تعاون در عطوفت نسبت به هم... تا اینکه چنان باشید که خداوند عز و جل می فرماید: رحماء بینهم؛ مهربان باهم و دلسوز نسبت به امور پنهان آنان بر شما چنان که انصار رسول خدا بودند».
ایام مبارک دهه فجر، ایام تجدید میثاق و بیعت دوباره است. یا ایهاالذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم... لبیک یا رسول الله! 

محمد ایمانی