سروده ای ازامام خامنه ای با صدای دلنشین معظم له

سرخوش زسبوی غم پنهانی خویشم

چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگویم زکم و بیش

چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم

لب باز نکردم به خروشی و فغانی

من محرم راز دل طوفانی خویشم

یک چند پشیمان شدم از رندی مستی

عمریست پشیمان زپشیمانی خویشم

از شوق شکر خند لبش جان نسپردم

شرمنده جانان زگران جانی خویشم

بشکسته‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر

افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هر چند امین، بسته دنیا نیم اما

دلبسته یاران خراسانی خویشم