نشانه گیری سه جانبه دشمن

 بسمه تعالی

مشارکت فعال مردم در صحنه و به خصوص مشارکت در چارچوب حقوقی که از سوی نظام های سیاسی تنظیم می شوند، مهمترین علامت بالندگی یک حکومت و سر زندگی مردمی که آن حکومت را به وجود آورده اند، به حساب می آید. تحلیل گران مسایل اجتماعی نیز همواره چنین مشارکتی را نشانه استقرار و دوام یک نظام سیاسی به حساب آورده اند. در عین حال از زمانی که مسئله افکار عمومی و اقناع ذهنی شهروندان به عنوان یک عنصر مهم در «قدرت ملی» ارزیابی شده- که سابقه آن به حدود 50 سال قبل برمی گردد- مشارکت فعال مردم در اداره جامعه و اقناع فکری آنان نسبت به روایی یک سیستم حکومتی از اهمیت مضاعفی برخوردار شده است.
مشارکت مردم، رضایت توده ها و اقناع آنان نسبت به سیاست های نظام از همان ابتدا در متن انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن و اندیشه رهبری نظام به نحو کاملاً بارزی وجود داشته است.
«با مردم بودن» و «مردم با نظام بودن» دو موضوع کلیدی در اندیشه و عمل حضرت امام خمینی-ره- و اندیشه وعمل حضرت امام خامنه ای- دامت برکاته- و به تبع آن در انقلاب و نظام وجود داشته و همواره ساری و جاری بوده است. حضرت امام در آغاز دوره میان سالی و زمانی که کتاب شریف «اربعین حدیث» را می نوشتند- اوایل دهه 1320- در ذیل حدیثی درباره عجب، نجوایی عارفانه از یکی از عرفای بزرگ- مرحوم نجم الدین- با دیدی همگرایانه به نگارش درآورده است. در آن نجوا آمده بود: «خداوندا اگر مرا مخیر گردانی که در بهشت سکنی گزیده و با توانگران باشم و یا در جهنم ساکن شده و با فقرا و تهی دستان باشم، من دومی را اختیار می کنم» این اوج اعتقادی است که یک نفر می تواند درباره مؤانست با توده های مستضعف جامعه داشته باشد و بررسی سیره عملی حضرت امام در نجف، پاریس و تهران نیز کاملاً از پایبندی به چنین اعتقادی حکایت می کند صد البته امام رضوان خدا را در همراهی با توده های جامعه می دانستند و از این رو می فرمودند: «خدا نیاورد آن روزی که سیاست ما پشت کردن به مستضعفان باشد و...» از رهبر معظم انقلاب نیز مطالب مشابه و سیره کاملاً مشابهی دیده شده و می شود، سلوک مثال زدنی حضرت آقا با انسانهای بی نام و نشان در سفرهای ایشان به شهرستان ها و سخت گیری شدید ایشان به اطرافیان در مسایل مالی همه از این موضوع حکایت می کنند.
بازتاب این اندیشه، سنت و سیره در عرصه حکومت داری، محوریت توده هاو محدودیت خواص می باشد در این اندیشه و سیره توده مردم به عنوان صاحبان واقعی حق و به تعبیر حضرت امام «ولی نعمت» مورد اقبال و توجه حکومت می باشند و پشتیبانی حکومت از حقوق و نظرات آنان- تا آنجا که با حق الهی تصادم نداشته باشد- و صبوری حکومت در برابر گزینش های اجتماعی که در مواردی با کژی و ناآراستگی نیز همراه است، همه تائیدی بر این دیدگاه است. موارد زیر ابعاد این موضوع را روشن تر می کند: 1- در طول حدود 22 سالی که از رهبری حضرت امام خامنه ای- دامت برکاته- می گذرد، ایشان همواره در برابر تحلیل ها و درخواست هایی که مبتنی بر «مشارکت غیرهیجانی» یا «مشارکت تضمین شده» یا «مشارکت طیف های خاص و نه عموم» بوده، ایستاده اند و انتخابات را یک حق عمومی و حکومت را موظف به پاسداری از این حق عمومی دانسته اند.
در دوره هایی بعضی از رؤسای دولت ها با بیان و- احیاناً- انگیزه ای خیرخواهانه از رهبر معظم انقلاب خواسته اند که از باز شدن دایره انتخابات صرف نظر کرده و به یک انتخابات با نتایج پیش بینی شده و طبعاً در دایره ای خاص رضایت بدهند که رهبری زیر بار نرفته و فرموده اند صندوق های رای امانت مردم نزد ماست و ما وظیفه صیانت از آن را داریم. در عمل هم رهبر معظم انقلاب، نتایج آراء مردم را پذیرفته و در جهت کمک به منتخب مردم حرکت کرده اند به گونه ای که در طول تاریخ انقلاب، رهبری- به اعتبار رای مردم- بزرگترین و مؤثرترین حامی دولت یا مجلس منتخب مردم بوده اند.
2- رهبر معظم انقلاب اسلامی در یکی از دیدارهای 6-5 سال اخیر با اعضای شورای نگهبان- نقل به مضمون- فرمودند یکی از عواملی که تاکنون این انقلاب و نظام را در مقابل توطئه های خارجی حفظ کرده است همین انتخابات و مشارکت انبوه مردم در آن بوده و بدون تردید بدون آن ما قادر به حفظ نظام نبودیم. با این وصف کاملاً واضح است که از منظر رهبری انقلاب- در گذشته و حال- مردم و انتخابات نقش بی بدیلی در حفظ و استواری و پایداری انقلاب و نظام داشته و از سوی دیگر درجه اعتماد رهبری به مردم را کاملاً نشان می دهد.
3- انتخابات باید در یک بستر مردمی برگزار شود و در یک بستر مردمی از آن حفاظت گردد. بر این اساس در رخدادهایی که پس از انتخابات سال 88 پیش آمد و دشمنان تلاش کردند تا انتخابات را به ضد خود یعنی دیکتاتوری تبدیل کنند و دیکتاتورها را به قدرت برسانند- آ نگونه که در فاصله سالهای 1299تا 1357 با دو کودتا رژیم دیکتاتوری را به ملت ما تحمیل کردند- رهبر معظم انقلاب مستقیماً به مردم مراجعه کرده و با کمک مردم و نه قدرت نظامی یا... فتنه را خاموش کردند به گونه ای که پس از دو سال همان عناصری که بر آتش فتنه بنزین می پاشیدند زبان باز کرده و گفتند اگر این حوادث در هر کشور غربی و... اتفاق افتاده بود، تعداد کشته ها از هزار نفر فراتر می رفت ولی رهبری با کمک مردم، هزینه های فتنه را پایین آورده و در نهایت آن را از میان برداشتند.
در واقع در این حوادث، رهبر انقلاب به بهترین وجه و محکم ترین استدلال از رأی مردم صیانت کرده و در برابر حجم سنگینی از مطالبه ابطال آراء ایستادند و اجازه تکرار دیکتاتوری و حکومت دیکتاتورها را ندادند.
4- انتخابات برای نظام جمهوری اسلامی یک رخداد جانبی نیست بلکه هویت نظام و جنبه «جمهوریت» آن به انتخابات و آراء مردم وابسته است ضمن آن که ماهیت نظام و راهبردهای اصلی آن را «اسلام ناب محمدی(ص)» تعیین می نماید با این وصف مواجهه دشمن با انتخابات و رأی مردم علی الاصول مواجهه با خود نظام جمهوری اسلامی است.
دشمن گمان می کند و همواره این گمان باطل در او وجود داشته است که «می توان انتخابات را وسیله تضعیف نظام و موقعیت ایران در عرصه سیاسی قرار داد.» دشمنان شناخته شده سالها گمان می کردند با دامن زدن به جو ناامیدی در میان مردم، می توان از حضور آنان در پای صندوق رأی کاست و در نهایت نظام را از حمایت شهروندانش محروم کرد. این تجربه در طول 32 سال گذشته همواره با شکست مواجه گردیده است. مشارکت مردم بخصوص در دهه اخیر سیر صعودی هم پیدا کرده و به 85 درصدی هم رسیده است که در کل دنیا- و در طول 100 سال اخیر- بی سابقه و یک «پدیده بی نظیر» تلقی می شود.
دشمنان خارجی انقلاب و ایران به مدد فتنه گران داخلی به یک تجربه و نظریه جدید رسیده اند «می توان با دامن زدن به عدم سلامت انتخابات، جناح های شکست خورده در انتخابات را در مقابل نظام قرار داد» در واقع در این تجربه، نظام سلطه از یک سو چشم به بعضی از گروه ها و افراد معنون این گروه ها دوخته که بستر مخالف خوانی علیه نظام را فراهم می کنند و از سوی دیگر به یک موج احساسی در متن جامعه چشم دوخته است با این تحلیل که مردمی که کاندیدای آنان رأی نیاورده احساس غبن و شکست می کنند و از آنجا که این احساس زخمی قابلیت تحریک دارد، می توان از این ظرفیت برای تضعیف اعتبار و احیانا ساقط کردن نظام سیاسی استفاده کرد یعنی استکبار جهانی می گوید با مردم و علیه آنان می توان یک بازی را مدیریت کرد به گونه ای که تا رای دهندگان بفهمند که چه کلاهی سرشان رفته، نظام را ساقط یا ضعیف کرده باشیم. صد البته این خیال باطلی بیش نیست ولی خیال باطلی که وجود دارد.
5- اگر نگاهی به تبلیغات دشمن در مورد انتخابات پیش روی مجلس نهم- اسفند 90- بیاندازیم می بینیم که از هم اکنون روی تحریم انتخابات متمرکز شده اند و سلامت انتخابات را زیر سؤال می برند- نمونه های هر روزه آن را می توان در رسانه های آمریکا، اروپا، رژیم صهیونیستی، رژیم سعودی و... مشاهده کرد- این جهت گیری روشن سیاسی می تواند از آماده سازی یک برنامه خبر دهد. برنامه ای که از یک سو خود انتخابات و از سوی دیگر نتایج آن را نشانه رفته است.
در انتخابات های جمهوری اسلامی همواره سه نکته مورد توجه و اذعان بوده است 1- مشارکت انبوه شهروندان و نساب بالای آراء 2- سلامت انتخابات به لحاظ بحث صیانت از آراء 3- امنیت و آرامش انتخابات. از مجموعه تبلیغات سیاسی دشمن برمی آید که این هر سه اکنون در حال نشانه گیری از سوی دشمن می باشد: دشمنان با دروغ پردازی روی شرایط داخلی ایران کاهش مشارکت را نشانه رفته اند، با تسلیح روزانه گروه ها که نشانه های آن کاملا قابل رویت است، سلب امنیت از انتخابات را مد نظر دارند و از سوی دیگر با تمرکز روی سلب صلاحیت فتنه گران وانمود می کنند که انتخابات آینده ایران نه ملی که جناحی خواهد بود. و حال آن که فتنه گران مقتدای هیچ جناحی در انقلاب نیستند و منعی هم برای مشارکت فعال جناح های انقلاب وجود ندارد. با این وصف نوعی درایت مردمی و نیز درایت نظام برای مواجهه با توطئه های دشمنان ضرورت دارد.
6- انتخابات در هر نظامی مخصوصا نظام هایی- مثل جمهوری اسلامی- که برپایه انتخابات شکل گرفته و با آن استمرار می یابند، یکی از اصلی ترین عناصر امنیت- و به تعبیر رهبر معظم انقلاب در دیدار چند سال پیش با شورای نگهبان، مهمترین عنصر نگه دارنده نظام در برابر توطئه ها- می باشد. دشمنان درصدد هستند از طریق خود این انتخابات و از طریق تبدیل آن به ضد خود مهمترین عامل بقاء نظام را از آن سلب کنند براین اساس دشمنانی که از طریق تهاجم نظامی، تهاجم فرهنگی، تحریم اقتصادی، اهرم های سیاسی، ترورها و... به نتیجه نرسیده اند می خواهند این نتیجه را در یک بستر توده ای رقم بزنند. اما جدای از این که این توطئه با هوشیاری شهروندان حتما راه به جایی نخواهد برد در عین حال جای این سؤال را باقی می گذارد که چه کسانی قرار است این بستر را برای حرکت براندازانه دشمنان فراهم نمایند آیا همان کسانی که فتنه 88 و پیش از آن ماجرای 78 را به وجود آوردند یا این که نیروهای جدیدی که این روزها روی فرهنگ انقلاب و معارف دین کلید کرده و آنها را آماج حمله قرار داده اند، قرار است ایفاگر ماموریتی شوند؟ یا ترکیبی از این دو؟ پاسخ هرچه باشد یک هوشیاری ملی نیاز است آنگونه که حضرت امام خامنه ای- دامت برکاته- در خطبه های عید فطر مطالبه فرمودند.
سعدالله زارعی