چرا خودکفایی بنزین به مذاق برخی خوش نیامد؟

 بسمه تعالی 

منتقدان دولت و جبهه ضد انقلاب در زیر سوال بردن دستاورد نظام برای خودکفایی در تولید بنزین و ناکام گذاشتن حربه دشمنان برای قطع صادرات بنزین به ایران، به اشتراک رسیدند، چرا؟

بصیرت: به گزارش هفته‌نامه 9دی، سوم تیر ماه سال جاری بود که برای اولین بار مجلس سنا و نمایندگان آمریکا در اقدام ضدایرانی دیگری تحریم‌ بنزین را علیه جمهوری اسلامی ‌ایران به تصویب رساندند. البته ‌این موضوع از مدت‌ها پیش توسط کشورهای غربی به عنوان اهرم فشار بر ایران برای توقف فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای در دست بررسی بود. اما بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی خارجی و داخلی تحریم صادرات بنزین به ایران را نقطه عطفی در تشدید فشار علیه ‌ایران ارزیابی می‌کردند و مدعی بودند با اعمال این تحریم‌ها اقتصاد ایران دچار شوک عجیبی خواهد شد و زمینه نارضایتی مردم فراهم می‌شود، چرا که یک سوم بنزین مصرفی کشور از طریق واردات تامین می‌شد و هرگونه قطع واردات بنزین، جامعه را دچار شوک بزرگ می‌کرد. با توجه به محسوس شدن ناکارآمدی تحریم‌های اخیر علیه ایران، بالاخره گزینه تحریم بنزینی ایران در تابستان امسال از سوی آمریکا مدنظر قرار گرفت. غافل از اینکه فرزندان برومند انقلاب اسلامی ‌این خواب کشورهای غربی را در یک چشم به هم زدن به کابوسی برای خود آنها مبدل کردند و با تولید بنزین در پتروشیمی‌ها، ایران در کوتاه‌ترین زمان ممکن از واردات بنزین بی‌نیاز شد. هرچند آن اقدام، گامی ضربتی و برای نشان دادن توانمندی صنعت نفت ایران در بی‌نیازی از واردات بنزین بود، ولی اثربخشی بسیار بالایی داشت و موجب گردید که گزینه تحریم صادرات بنزین به ایران، کاملا کنار گذاشته شود. البته استفاده از ظرفیت پتروشیمی‌ها به عنوان یک گزینه بلندمدت مدنظر نبود و از همان زمان، مسئولان صنعت نفت کشورمان ساخت پالایشگاه‌های جدید و توسعه پالایشگاه‌های موجود را با شدت بیشتری پیگیری کردند. از سوی دیگر، اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها از ابتدای زمستان نیز موجب کاهش محسوس مصرف شد و نیاز به واردات بنزین را کاهش داد. این عوامل موجب شد که اقتصاد ایران برای نخستین بار در دهه‌های اخیر به بی‌نیازی از واردات بنزین، نزدیک شود. امری که مقام معظم رهبری در خطبه هفته گذشته نماز جمعه هم به آن اشاره داشتند و فرمودند: «خب ما وارد کننده بنزین بودیم و هستیم؛ گفتند می‌خواهیم جلوی ورود بنزین را بگیریم؛ جنجال، هیاهو و سرو صدا کردند و تحلیلگرانشان پیش‌بینی کرده و گفتند که کشور شلوغ خواهد شد و مردم چه خواهند کرد، ‌این موجب شد که مسئولان کشور به فکر تولید بیشتر بنزین بیافتند و امروز طبق گزارشاتی که من دارم البته تا 22 بهمن، به توفیق الهی کشور به طور کامل از واردات بنزین بی‌نیاز می‌شود. طبق گزارشی که به بنده دادند بعد از 22بهمن ما حتی می‌توانیم بنزین را صادر کنیم که دستورش را هم داده‌اند که بنزین را بتوانیم صادر کنیم.» همنوایی با غرب در داخل با وجود توفیق صنعت نفت کشورمان در ناکام گذاشتن حربه تحریم بنزینی علیه ایران، متاسفانه در این میان جریاناتی رخ داد که بار دیگر عیار وطن‌پرستی شماری از گروه‌ها و نهادهای داخل نظام را زیر سوال برد. با ناکام ماندن غرب در فشار علیه ‌ایران با حربه تحریم بنزین (که ابتدا با استفاده از ظرفیت صنایع پتروشیمی محقق شد و اینک با توسعه ظرفیت پالایشگاهی در حال تحقق است)، دشمنان کشور دست به جریان‌سازی رسانه‌ای زدند تا بنزین تولید صنایع پتروشیمی را غیراستاندارد جلوه دهند. متاسفانه برخی جریان‌های سیاسی داخلی نیز که موضع‌گیری علیه دولت را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار داده‌اند، به جای حمایت، معرفی و تبیین این دستاورد بزرگ، با این جریان ضد انقلاب همنوا شدند و مکررا بر این ادعا دمیدند که بنزین تولید صنایع پتروشیمی غیراستاندارد است و حتی معضل چند دهه‌ای آلودگی هوای تهران را نیز به تولید بنزین در پتروشیمی‌ها نسبت دادند. البته در ماه‌های اخیر وزیر و مسئولین شرکت نفت بارها اعلام کردند بنزین تولید داخل با استانداردهای جهانی مطابقت دارد و فرآیند تولید بنزین در مجتمع‌های پتروشیمی نیز مانند پروسه تولید در پالایشگاه‌ها است، ضمن آنکه بنزین سوپر تولیدی در پتروشیمی‌ها به علت فناوری بکار گرفته شده در تولید این فرآورده دارای کیفیت بهتری است. اما جریان‌های یادشده فارغ از اینکه خواسته یا ناخواسته بلندگوی ترفند دشمن شکست خورده ایران اسلامی برای کم اثر کردن خودکفایی ایران در تولید بنزین شدند، همچنان بر مواضع خود پافشاری کردند و آلودگی هوای تهران را دم دست‌ترین ابزار برای زیر سوال بردن توفیق بزرگ ملت و دولت دیدند. چهره‌هایی که بیش از همه ادعای غیراستاندارد بودن بنزین تولید داخل را مطرح کردند، عمدتا یا نمایندگان مجلس یا مسئولان شهرداری و شورای شهر تهران بودند که اظهارات آنها با پشتیبانی رسانه‌ای روزنامه‌ها و سایت‌های اصلاح‌طلب و منتقد دولت و رسانه‌های وابسته به شهرداری تهران همراه بود و تا چندین هفته، افکار عمومی را با طرح ادعاهای واهی تحت تاثیر قرار دادند. گزیده‌ای از این موضع گیری‌ها که به طور گسترده در روزنامه‌ها زنجیره‌ای شهرداری و دیگر نهادها پوشش داده شد به شرح زیر است: * مرکز پژوهش‌های مجلس: بنزین تولیدی در پتروشیمی‌ها به دلیل دارا بودن مقادیر زیادی بنزن و ترکیبات آروماتیکی و الفینی با آلودگی‌هایی همراه است. * عماد حسینی سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس: تولید بنزین در پتروشیمی در بلندمدت علاوه بر اثرات زیست‌محیطی، نتایج دیگری هم دارد. ترکیباتی که برای بنزین تولید می‌شود، پتروشیمی‌ها را هم تحت‌الشعاع قرار می دهد، چون این ترکیبات باید خاص مواد پتروشیمی باشد. استخراج فرآورده‌های سوختی از پتروشیمی، واکنش معکوس است که تبعات خاص خود را به لحاظ شیمیایی و فیزیکی خواهد داشت، که یکی از آن‌ها می‌تواند اثرات زیست‌محیطی باشد. (سایت فرارو، خبر شماره 63138) * یوسف رشیدی مدیر عامل شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران: مقدار ترکیبات سرطان زا در بنزین زیاد است. مقدار ترکیبات آلاینده موجود در بنزین که بیماری‌های خطرناکی را به همراه دارد، بسیار زیاد است، به عنوان نمونه مقدار بنزن موجود در بنزین کشور باید یک درصد باشد، اما در بنزین مصرفی فعلی پنج درصد است. فعالیت اصلی واحدهای پتروشیمی تولید حلال‌های صنعتی است و میزان اکتان این حلال‌ها پایین است، اما امکان دارد که مواد خطرناک در داخل آن‌ها وجود داشته باشد. (سایت ایلنا خبر شماره 175104) * معصومه ابتکار عضو شورای شهر تهران: متأسفانه درخصوص کیفیت تولیدشده بنزین نگرانی‌هایی احساس می شود که جای بحث بسیاری دارد اما انتظار داریم که این معضل حل شود و استاندارد بنزین نیز رعایت شود. (سایت پانا، خبر شماره 20984) * محسن نریمان، نماینده اصلاح طلب مجلس: آیا بنزینی که تولید می شود استاندارد است؟ کارشناسانی که به بررسی علل آلودگی هوا می پردازند آیا تاثیرات بنزین مورد مصرف را که از استاندارهای لازم خارج شده بر بیماران قلبی و عروقی می دانند؟ آلودگی هوای تهران به صورت یه روال غیر عادی در حال افزایش است و بنزین‌های غیر استانداری که در تهران استفاده می شود موجب افزایش این آلودگی هوا شده است. (سایت تابناک، خبر شماره ۱۳۴۸۲۵) * عسگر جلالیان، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی: تولید بنزین در پالایشگاههای ایران، غیر استاندارد است که این نحوه تولید بنزین، نه تنها هزینه بالاتری دارد، بلکه برای مصرف کنندگان در صورت تماس با آن خطرناک و سرطان زا است. بنزینی که در پالایشگاه ها به شکل غیر استاندارد تولید می شود سرطانزا است واگر این بنزین سرطان‌زا در اختیار مردم قرار بگیرد مردم را به صورت حاد تری درگیر می‌کند و هزینه تمام شده آن برای کشور نیز بالاتر است. (سایت خبرآنلاین) * غلامعلی میگلی‌نژاد: موضوعی که در هفته های اخیر در مورد بنزین تولیدی این پالایشگاه ها مطرح شده شائبه سرطان‌زا بودن این بنزین است که در خصوص این موضوع، مرکز پژوهش های مجلس و دیوان محاسبات مجلس مامور شدند تا قضیه را مورد بررسی قرار داده و گزارش نهایی را به کمیسیون ارائه دهند. (سایت تابناک، خبر شماره ۱۳۴۳۲۶) تخریب دستاورد، چرا؟ ادعاهای یادشده علیه بنزین تولیدی صنایع پتروشیمی و ربط دادن آلودگی هوای تهران به این اقدام، زمانی رنگ باخت که وزارت نفت اعلام کرد اساسا بنزین تولید صنایع پتروشیمی در سطح تهران توزیع نشده است. پس از این اطلاع‌رسانی، طراحان ادعای آلایندگی بنزین تولید صنایع پتروشیمی، سکوت پیشه کردند و خبری از عذرخواهی آنان از افکار عمومی نشد. این ابهام درباره عملکرد این عده وجود دارد، که چطور همزمان با فضاسازی رسانه‌ای غرب درباره بی‌کیفیت بودن بنزین تولید داخل ایران، آنان نیز به یاد آلودگی هوای تهران افتادند و توفیق بزرگ ملی در خودکفایی بنزین را لوث کردند؟ مطمئنا گناه این افراد کمتر از مسئولان دولت‌های قبل بویژه بیژن زنگنه نیست که با تفکرات اشتباه خود خودکفایی کشور در تولید بنزین را نفی می‌کردند و ده‌ها میلیارد دلار به اقتصاد ایران ضربه زدند. بیژن زنگنه که از ابتدای دولت خاتمی به‌عنوان وزیر نفت منصوب شد، در سال 77 پروژه برنامه‌ریزی شده ساخت پالایشگاه‌ها در کشور را به بهانه نداشتن صرفه اقتصادی متوقف کرد تا با محروم کردن ایران از دستیابی به خودکفایی در تولید این محصول استراتژیک با مصرف فراگیر، زمینه برای باج‌خواهی آینده غرب فراهم شود. حال با توجه به این حقایق، تخریب این دستاورد بزرگ نظام (و نه فقط دولت) در شرایطی که کشور از یکسو در حال اجرای بزرگترین طرح اقتصادی یعنی هدفمند کردن یارانه‌ها است و از سوی دیگر تحریم‌های اقتصادی هر روز ابعاد وسیعتری پیدا می‌کنند چه معنایی داشته است؟ هرچند مقام معظم رهبری در خصوص این جریانات به رئیس جمهور در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری هشدار داده و فرموده بودند: «البته در کنار علاقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مندان به رئیس جمهور محترم - که‌ایشان علاقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مندان زیادى در داخل کشور، حتّى در خارج از کشور دارند - دو دسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى دیگر هم هستند که باید به‌اینها توجه کرد؛ یعنى حضور آنها را بایستى محاسبه کرد: یک دسته مخالفان عصبانى و زخم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورده هستند. مطمئناً اینها در این دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى چهارساله، در مقام معارضه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى با دولت برخواهند آمد. مخالفت کردند، باز هم مخالفت خواهند کرد.» مشخص نیست برخی چهره‌ها، مقامات و جریان‌های سیاسی چه اصراری دارند تا خود را مصداق سخنان مقام معظم رهبری از «مخالفان عصبانی و زخم‌خورده دولت و رئیس‌جمهور» نمایان کنند. گویا از نگاه این عده، هر اقدام دولت را باید مخدوش کرد حتی اگر به همنوایی با جبهه ضد انقلاب و دشمنان جمهوری اسلامی منتهی شود.